Blog

E luma sas imar čila, čila rosňi u o ideos imar aver, kana jekh romaňi džuvľi
pre leste anďa cikne romane čhavores. Barolas andro šukaripen, dikhelas
lumakero dukhaviben, vareso les kerďa zoralederes u vareso olestar so
dikhla pro šero the pro jilo namišto leske perďa. Hino mejk čak cikno
čhavoro, numa imar akana joj džanel kaj hi parno vaj varekana kalo
vareso, no andre voďi leske pes ispidel kaj the avel ajso manušakero
savoro. Phirel peske vešeha, o patrinoro imar pre phuv perkerel, vašoda
kaj e ňilaj agoreste ačhiľa u o jesos pal jevend vičinďa. Kana dikhel la
veverica pre agacica. Chuťkerel joj upre tele, kaštorestar pro kaštoro.
„Lačho ďives tuke veverica. Te tuke cikno čhavoro! Sar pes vičines,
čhavoreha? Me sem cikno princos romano! Sal princos? Romano princos!
Phenav, sal princos. Sem, numa romano, našunes man mišto, vašoda kaj
but pre agaca sal učes. Šunav tut me bares mištes, phučav tutar miro
princos, džanes savi lačhi hi e phaba? Džanav! Hi guľori ajsi but lačhori.
No u sar savi barva si la? Šaj avel varekana lovli, šargi, zejňi, no furt si ajsi
guľori, ajsi lačhi. Dikhes, akana pes imar achaluvas so duj džane, imar
akor džanes kaj sal princos? Paľikerav tuke bares veverica, kaj mange
phundraďal miro šero pale, kaj e barva andro šmeci thoves.
O romano princos peske džal dureder dromeha, šil si avri, no joj peske
pindro ko pindro thovela u asavibnaha dural džala. Prejkal šero leskero,
upre učes pro zejgos sajinel baro čiriklo. „Šukar ďives tumenge, raje orlos“.
Te me tuke kala lava čhavoreha rakinav pal pale. Me pes romano princos
vičinav. Sal varesavo ajso melalo, phenel o orlos. Kames pes the thovel,
žužo pal pale the avel, kodoj na dur si jarkica odoj peskero deštocis šaj
andro paňori tu pro parňipen rakines. Andre akada ideos o khamoro
peskero muj sikaďa. O princos lestar phučelas: „ Raj orol, me na som
melalo, na sas man kaj pes andre mel the rakinel, som ča charnes pro
dromoro. Numa me kadarig, u sem bud upre učes dikhav, kaj na sal parnoro!
O princos, peskere jakhenge napaťal, vašoda vastenca len chosel, či
čačo mišto dikhel, pro deštos len rakinel, šereha bonďarel u vakerel: Me na
sem melalo, u the mire dandora peske tosara pro žužipen thovkerďom!
„Aha, oda me kerďom kada savoro, vičinel o orlos. Tu kajso imar melalo
ujijal? Prebačinen? U oda pes šaj, kaj melalo čhavoro avri avel andrale
jileskero daj? Phučel o princos lestar. Numa o orlos leha naprečhiďa buteder
lav. Romeha me navakerav, duma leha nadav. U kana kirajis khataro
čirikle mejk upreder sajinel, u deštostar leskere poura pes visaren mej ko
zejgos učeder, joj vičinel. Na sal tu memalo, sar cikno princos romano !
Dureder džal cikno romano princocis, o šero peske phagerel, pal peste joj
gindinel. E veverica mange lava rakinďa, kaj nane baro ko manuš oda
savi sal barva cipatar. U orlos phenďa mange averipena. Lava leskere
man zadhukanďa, no asvenca man nazačhorďa. Sar kavka dural džal
u peskere pindre pre čik dromoreske rakinďa, šunel: „Viďazin čhavoreha!“
U telal cikňi agacica o ňulos avri chuťila. „Ko sal?“ Phučel lestar o cikno
romano princos. „Me som ňulocis“ Pal pale leske darutneha hangoha
phenel. „Me, me som…, imar me nadžanav ko sem?“ „Sal khataro nipi!“ „No,
oda sem, avka sar sako manuš hino“ „Akala nipi hine pro asaviben,. Gindine
peske kaj kan ujon imar manušeske pes ačhen. Čačipen si oda, kaj san
nek goďaver alati pre akadi planeta“ u andre akada leske lavecna
o romano princos chuťila. „He, oda si čačo, u amari kiki hiňi planeta!“
O ňulos leske phenďa: „Hi jekh sar savi barva hi e planeta, buter bareder si
aver pal akada lavora“. O ňulos pes čepo daranďa, peskero deštos buteder
ke phuv rakinďa u pal pale tele cikňi agaca pes joj garuďa. „So pes ačhiľa?“
Phučel lestar o cikno romano princos u nadžanel soske akada o ňulocis
akana kerďa. „Mušinav pes me the garuvel, vašoda kaj pašes hi o vešakero
rukono!“ Phenďa leske pal pale darutne hangoha. „ So tu peske akada čačo
gindines“ asavibnaha lestar o romano princos phučel. „Nadikhes kaj me
sem akadaj, u nadomukav kaj tut varesavo raj vešakero rukono telo danda
peske the rakinel.“. „Cikno sal no daras, sar tuke tiro nav džal?“ Me sem
cikno romano, imar ňi nadžanav… „Nane tut nevos? U akana pes kavka
dilines o ňulos lavenca ke leste visarel. „No, hi man, numa imar korkoro me
ňiso nadžanav, miro šero mange pharavav vašoda kaj tosara arakhľom la
veverica savi mange phenďa kaj nane baro oda sar savi barva hi tut
deštostar cipa u savi sal nacija, u pajl o baro čiriklo, o raj orlos mange
averipena pal goďi sikaďa, u buteder manca the vakerel joj nakamňa, u čak
vašoda kaj miri daj man pro ujipen parňipnaha miro deštos nazaučharďa.“
Ačhiľa ajso žajutno o romano princos ciknoro u cikneder jakhora sar sne
leskere ačhenas, čak phares peskere čhungarora meňaha tele mukelas. „O
orlos, oda orolos…“ O ňulocis ačhiľa phare laveha. „ Joj si čak ajso phuro
bačis, gindinel peske pal peste kaj si nek bareder vašoda kaj si nek khatar
amende savorende ko zejgos učeder u vaš oda leskere lavora, khataro peskero
šeroro, jiloro tu avri čhiveha u ač korkoro peha, av ajso saves tut e
dajori pre akadi luma anďa. Kaj akada tu the kerel džaneha, oleske me
jilestart bares paťava“ U paj o ňulos pal akala rakinde lavora, andro kalo
baro veš peskere pindrora rakinďa.
Ko som? Savo som? Soske kala lava pre goďi rakinďom? Som cikno romano
princos, kamav čak lačhipen, kamipen pro jile manušenge the rakinel, the
le alatenge the la lumake, paňoreske, vešenge, cala naturake. Som ajso
savo som, na barva mira cipatar vakerel savo som me manuš, numa oda so
kerav pro lačhipen oda si manušakero barvaľipen u imar mange
naphagerava miro šero palo averipen!